Stanisław Konarski (imię zakonne), właściwie Hieronim Konarski - (1700 - 1773), pedagog, reformator szkolnictwa, pisarz polit., publicysta, poeta idramaturg, pijar; prekursor polskiego oświecenia. W naszym liceum pobierał nauki w latach 1709 - 1715. W latach 1725 - 1727 studiował w Collegium Nazarenum w Rzymie, gdzie następnie był nauczycielem retoryki, po rocznej podróży po Francji, Niemczech i Austrii dla uzupełnienia studiów. W 1730 roku powrócił do kraju, gdzie rozpoczął prace nad edycją kompletnego zbioru praw polskich Volumina legum. W 1740 roku otworzył w Warszawie elitarną szkołę dla młodzieży szlacheckiej Collegium Nobilium, a następnie doprowadził mimo silnej opozycji do zreformowania całego szkolnictwa pijarskiego w Polsce wg opracowanego przez siebie programu. Reforma szkolna Konarskiego stanowiła punkt zwrotny w walce o modernizację nauczania w Polsce XVIII w.; jej celem było przede wszystkim wychowanie patriotyczne iobywatelskie młodzieży, a także zaznajomienie jej z osiągnięciami nauki nowoż. (lektury dzieł B. Pascala, J. Bernoulliego, Galileusza, I. Newtona, Kartezjusza i in.); zadania reformy realizował także pijarski teatr szkolny, dla którego Konarski tłumaczył i inspirował przekłady klasyków franc.: P. Corneille'a, J. Racine'a, Woltera, a także napisał dramat wzorowany na tragedii klasycystycznej. Tragedia Epaminondy (wystawiona 1756), w którym wykorzystał wątek antyczny dla ukazania konieczności reform politycznych w Polsce. Konarski był związany politycznie najpierw ze Stanisławem Leszczyńskim, później z programem Familii i królem Stanisławem Augustem Poniatowskim (uczestnik obiadów czwartkowych). W dziele "O skutecznym rad sposobie" stanowiącym manifest polityczny jego działalności, pierwszy w Polsce przeprowadził gruntowną krytykę liberum veto, domagając się reformy sejmu. Traktat ten jest zaliczany do najświetniejszych w polskiej literaturze politycznej. W 1771 roku król wyróżnił Konarskiego medalem z napisem "Sapere auso" [temu, który odważył się być mądry].
